Sosyal fobi, depresyon, stres, kaygı bozukluğu ve panik atak gibi çağımızda salgın haline gelen sorunların yanı sıra yaygınlaşan uyumsuzluk, yalnızlık ve izole edilmişlik durumları da kısa animasyonların sık sık değindiği konular haline geldi. Case Jernigan, Eggshell’de çocukluk travmaları ve bugün arasında bağlantı kurarak panik atak hastalığını anlatmıştı örneğin. Le Silence de la rue’da kent yaşamının boğuculuğundan kaçmaya çalışan bir karakterde kendimizi gördük. Yine Have Heart sonsuz döngüde sıkışıp kalmanın acısını çeken bir GIF üzerinden kendi Sisifosvari yaşamlarımıza ayna tutmuştu. Strese girince yüzü eriyen bir karakter üzerinden sosyal fobiyi anlatan Facing it son dönemde karşımıza çıkan en etkileyici örneklerdendi. Amy Xu, Melt Down adlı kısa animasyonuyla stres karşısındaki tepkilerimizi “erime” olarak görselleştirmişti. Bu animasyonlar hem biçim hem de içerik olarak fark yaratabilmiş işlerdi. Kimi zaman soyutlamaya başvurarak, normalde ifade edilemeyecek duygu ve düşünceleri görselleştirmeyi başarmışlardı. Şimdi ise Mikey Hill’in uyumsuzlu, yalnızlık ve azim gibi temalar etrafından dönen The Orchestra adlı animasyonu var sırada.
Sürekli yanlış nota basıyormuş gibi hissetmek
Avustralyalı yönetmen, senarist ve animatör Mikey Hill The Orchestra’yı 14 Şubat’ta yayınlamış ve film Vimeo’da staff pick seçilmiş. Film, herkesin kişisel bir orkestraya sahip olduğu bir evrende geçiyor. Bu orkestralar, karakterlerinin minyatür kopyalarından oluşuyor ve karakterlerin iç dünyalarını ve duygu durumlarını temsil ediyor. Nasıl hissettiklerini, umutlarını, hayallerini ve hayal kırıklıklarını müzikle dışa vuruyorlar.
Başkahramanımız Vernon, yapayalnız ve yaşlı bir karakter. Depresif zihni onun kişisel orkestrasını toplumun geri kalanıyla uyumsuz, başkaları için oldukça rahatsız edici bir hale getiriyor. Özellikle de apartmana Doreen’in taşınmasıyla müziği (iç dünyası) tam bir kaos haline geliyor. Daha iyi olmak ve utancından kurtulmak için minik orkestrasıyla yani kendiyle sürekli kavga ediyor. Neyse ki kendi ruhunun derinliklerine indikçe kendi müziğinin benzersizliğini fark ediyor. Üstelik de tam dibe vurduğunu sandığı anda. Yaşamına başkalarını aldıkça müziği daha da güzel hale geliyor. Tabii en sonunda aşkı da bularak yalnızlığına noktayı koyuyor.
The Orchestra bir parça kendi sesini arayan bir balinanın hikayesini anlatan The Bird & the Whale adlı animasyonu anımsattı bana.
Filmdeki müzikler Jamie Messenger imzasını taşıyor. Mikey Hill senaryoyu Jennifer Smith’le birlikte yazmış. Prodüksiyon ise Feather Films’ten Melanie Brunt’a ait.
Mikey Hill’in çalışmalarını internet sitesi ve Instagram’ı üzerinden takip edebilirsiniz. Ayrıca animasyon için de bir internet sitesi ve Facebook sayfası mevcut.
Görsel: The Orchestra
