Sanatçılar için en zorlu yolculuklardan biri, kendini ifade edebilecekleri özgün bir biçim geliştirmek. Kullandığı malzemelerden tutun da çizgi tadına, kompozisyon kurma yöntemlerine ya da renk paletine kadar pek çok unsur bu özgünlüğü besleyebilir. Alena Shymchonak’ın yoğun yağlı boya katmanlarıyla tasvir ettiği neşeli plaj resimleri, Teagan White’ın yeşeren ölüdoğa illüstrasyonları ya da Evan M. Cohen’in kompozisyonlarıyla adeta felsefe yaptığı çizgi hikayeleri bu türden benzersiz yaklaşımlardı. Andrea Joyce Heimer da çarpıcı hayat hikayesini, eşsiz bir üslupla anlatan ressamlardan.
Andrea Joyce Heimer hakkında bir şey bilmediği kendi geçmişini anlatıyor
Andrea Joyce Heimer, büyük ölçüde yalnızlığı ele alan anlatımcı resimler yapıyor. Kendisi evlatlık ancak biyolojik doğum kayıtlarına erişmesine izin verilmiyor. Geçmişi hakkında en ufak temel bilgiye dahi sahip olmadığından hikaye anlatımı onun için önemli bir ifade aracı haline gelmiş. Hikâye anlatımında anlatıcı her şeyi bilir ve giriş, gelişme ve sonuç dahil tüm kısımlara hakimdir. Bu kontrol duygusunu tadabilmek için Heimer hikaye anlatıcılığını tercih etmiş ve bu bakış açısıyla resim yapıyor. Kendisi hakkında bildiklerini, bilmediği şeylerle birleştirerek otobiyografik efsaneler yaratıyor. Anlatılarda yalnızlık, ayrılık ve ötekilik temalarının yanı sıra biyolojik ailenin gizliliği konusundaki travmalarına da değiniyor.
Heimer her resme yazılı bir hikaye olarak başlıyor. Bu hikayeler ve resimler aracılığıyla, kendi hislerini hem yazılı hem de görsel olarak test ediyor, inceliyor.
Andrea Joyce Heimer kompozisyonlardaki detayları akrilik boyayla ince ince işlemiş. Öte yandan anatomik gerçekliğe odaklanmamış ya da perspektif, ışık-gölge gibi yanılsamalara başvurmamış. Bu da biçimsel yaklaşımıyla minyatür sanatı arasında benzerlikler yaratıyor sanki bir parça. Siz ne dersiniz?
Sanatçının diğer çalışmalarını, internet sitesinde ve Instagram’ında inceleyebilirsiniz.
Görsel: Instagram
