Teknoloji ve tasarımın iş birliği sayesinde sıra dışı müzik enstrümanları ortaya çıkıyor. İnsan sesini enstrümana dönüştüren yapay zekalı mikrofon Vochlea, sanal Bateri Freedrum, renkleri sese ve ritme çeviren yüzük kiti Specdrums, dış sesleri müziğe dönüştüren enstrüman Glo Polyphonic Whale bunun en etkileyici örneklerindendi. Dmitry Morozov ise Last Breath adlı çalışmasıyla hem estetik hem de bağlam açısından şaşırtıcı bir enstrümanla karşımıza çıkıyor.

Last Breath projesinin ilham kaynağı, tasarımcının kişisel deneyimleri

Dmitry Morozov namıdiğer ::vtol::; ses ve robotik gibi alanlardan beslenen bir çağdaş medya sanatçısı ve araştırmacı. Last Breath (son nefes) adlı çalışmasında adından da anlaşılacağı gibi ölüm konusunu ele almış. Bir tür sembolik “ölüm maskesi” olan tasarım, bir kişinin artık başka bir enstrümanı kullanma gücüne sahip olmadığı, elindeki tek şeyin yalnızca kendi nefesi kaldığı ana dikkat çekiyor. Proje aynı zamanda Morozov’un “pasif enstrümanlar” konusundaki araştırmalarının bir çıktısı: Bu nedenle aktif müzik enstrümanlarına göre farklı bir şekilde tasarlanmış.

Dmitry Morozov bu projeye, sağlığıyla ilgili endişe yaşadığı bir dönemden yola çıkarak başlamış. Yaşadığı sorun aslında psikolojikmiş ve çalışmalarında varoluş ve ölüm konusuna odaklanması için ilham kaynağı olmuş.

Siber gotik bir kilise orgu gibi duran enstrüman, sadece insan nefesiyle çalışıyor ve ek bir enerji kaynağına ihtiyaç duymuyor. Solunan havanın basıncı ve akış hızı enstrümanı aktive ediyor ve açıkçası enstrümandan oldukça tekinsiz bir ses çıkıyor. Solunumda kasıtlı veya fizyolojik faktörlerin neden olduğu herhangi bir değişiklik, ses çıktısını doğrudan etkiliyor.

Dmitry Morozov Last Breath projesinin yazılımında Pure Data’yı; elektronik donanımda ise arduino nano, çok kanallı ses sistemi ve kendin-yap bir nefes kontrolörü kullandığını belirtmiş.

Görsel: :vtol::