Çocuk yetiştirmek zor bir eylem olsa gerek. Sonuçta dünyaya miras olarak kendi yapacaklarınız dışında bir birey daha bırakıyorsunuz. Onun nasıl olacağı bir bilinmezlik ve hepsi sizin ona ilk dönemlerinde nasıl davrandığınızla şekilleniyor. Benim için zor bir şey. Çocukla çocuk olmak da zor, ona ebeveyn olmak da. White Lilacs kısası da ebeveynler ve çocuklarla ilgili bir animasyon.

Çocuk mu Yetiştirmek Zor, Çiçek mi?

Çocuklar ve ebeveynleri arasındaki ilişki konusuna kendince bakış açısı getiriyor White Lilacs. Sakin anlatımıyla adeta bu ilişkiye koçluk yapıyor animasyon kısası. White Lilacs Alex Bernas’ın Royal Collage of Art eğitiminin bitirme projesi. Yönetmenin kendi yetiştirilmesini yansıtmayan fakat yine de kişisel bir öykü. Soyut ve ana akım animasyon arasında olağandışı bir bölgede yer alan yapım, tarzlar arasında atlayan bir kısa.

White Lilacs’ın hiçbir şekilde otobiyografik bir masal olmadığını vurgulayor yönetmen. Fakat yine de bu anlatı ile ebeveyn-çocuk ilişkilerinin üzerinden kendini yeniden keşfediyor Bernas. Bu yüzden de kendi çocukluğunun bir yansıması olarak dürüst bir resim çizmesi gerektiğini hissetmiş. Bernas güzel bir çocukluk geçirmiş. Ebeveynler açısından şanslı olduğunu düşünüyor. Çünkü ailesi onların sanatçı olmasına asla karşı değilmiş.

Animasyonun kahramanı çocuğun gözünden baktığımızda, eser sanatsal bir estetikle açılıyor. El çizimi ile başlayan hikaye yetişkin hayatına doğru ilerledikçe daha renkli, karikatürize bir görünüme geçiyor. Özellikle yetişkinliğe geçtikçe el çiziminin dokusu, yerini parlak tonlara bırakıyor ve giderek daha dijitale geçiyor.

White Lilacs keyifli bir kısa film. Hikaye anlatımı, büyük resme odaklanmak istiyor ama yine de bazı içten duyguları ve kişisel açıları da içeriyor. Tarz olarak sınırları zorlamayı amaçlayan ve yenilikçi bir film.

Görsel: Vimeo