“Where The Streets Have No Name” (Sokakların İsminin Olmadığı Yer) U2’nun en sevilen şarkılarından. Artık klasikleşmiş diyebileceğimiz bu şarkıyı mutlaka bilirsiniz de Bono’nun bu şarkı için ilhamı 1986 yılındaki bir gezisinden aldığını ve şarkının gerçek bir şehirden esinlendiğini bilemeyebilirsiniz. O şehir Nikaragua’nın 1.5 milyon nüfuslu başkenti Managua.
Managua 1972’deki büyük depremde o kadar hasar almış ki, o kadar yıkılmış ki bugün bile bir sokak tabela sistemi yok. 45 yıldır Managua’lılar adresleri sadece referans noktalarıyla ya da sadece akıllarında yaşatan yerlerin hatıralarıyla tarif ediyor: “Büyük ağacı geç, ordan gir, kırmızı binanın yanından sola dön, eski fabrika var ya işte orası.” Dedeler ve anneanneler torunlarına artık var olmayan ama kendilerinin hatıralarında yaşayan yerleri aktarmış ve genç insanlar bile, hiç görmemiş olsalar dahi “eski okul” gibi referans noktalarıyla konuşur olmuş. Mektup yollayacağınızda ise adresler yine benzer şekilde: “TV İstasyonu’ndan aşağı doğru 3 blok, güneye doğru 75 adım.” Bu ilginç ve neredeyse sürreal durumun sonucu da tabii bol bol kaybolma. Şehirde yaşayanlar için bile hayat yeterince karmaşıkken, ziyaretçilerin bir yeri bulmaları neredeyse imkansız gibi, illa ki birilerine sormaları gerekiyor.
Managua’nın adres sistemi o kadar karmaşık ki orada yapılan ilginç açıkhava çalışmasının önemini anlatabilmek için uzun bir girizgah yapmak gerekti. Hala okuduğunuzu ümit ederek çalışmamıza geçiyorum. Nikaragua’nın en büyük ev aletleri zinciri El Gallo Más Gallo; ülkenin ekonomisindeki rolünün bilinciyle önemli bir çalışmaya imza atmış ve bu adres sorununa el atmış.
CCCP-McCann Nikaragua ile gerçekleştirilen açıkhava çalışması için Managua’ya kaybettiği sokak tabelaları geri verilmiş. Bunun için de şehrin 30 önemli noktasına odaklanılmış. Hem gerçek hayatta hem de dijital olarak bu noktalara sokak tabelaları yapmış. Google Maps üzerinden de tanımalanan bu noktalar sadece tabelandırılmakla kalmamış, tarihçeleri hakkında da bilgi verilmiş. Bu sayede şehir sakinlerinin, orada iş yapanların, orayı ziyaret edenlerin ve şehirdeki toplulukların güvenlerini tazelenmiş, hayatları kolaylaştırılmış ve Gallo Más Gallo da bir nevi “kahraman” marka olmuş.
Bu kadar insan hayatına dokunan, net bir soruna net bir çözüm getiren bir kampanyanın ilgi çekmemesi düşünülemez. Nitekim; öyle de olmuş, sosyal medyada, haber bültenlerinde kampanya gündeme gelmiş. 150 bin dolar’lık kazanılmış medya, sosyal medya etkileşimlerinde %150 artış ve tabii marka için herkesin aklına yerleşmek ve bir adres aradığında hatırlanmak için başarılı bir taktik.
Çok başarılı bir iş, orası kesin. Ancak bu durum için devletin ve belediyelerin (ve hatta orada yaşayanların) neden 42 yıldır bir şey yapmadığını ve bu işin neden bir markanın sosyal sorumluluk projesine dönüşmesi gerektiğini bilemiyorum. 40 yıldır böyle yaşanıyorsa bir şehirde, aslında oldukça geç kalınmış bir çaba diye düşünülebilir ama bilemediğimiz, anlayamadığımız sebeplerden ötürü böyle olmuş demek ki… İlginç bir hikaye Managua’nınki.
Künye:
Reklamveren: El Gallo más Gallo
Reklam Ajansı: Agency: CCCP-McCann Nicaragua
Yaratıcı Yönetmen: Camilo Guadamuz / Vladimir Espinoza / José Medina
Sanat Yönetmeni: Alejandra Cano / Jorge Nuñez / Norlan Pavón
Planlama: Luis Cuadra
Yapım Ekibi: Mosaico Producciones / Asterisco
Müşteri Onayı: Farah Hannon
Görsel: YouTube
