Felaketler nedeniyle ‘olağan işlerimizi’ yaparken, olağan içerikler hazırlarken utandığımız günlerden geçiyoruz yine. Hayat bir türlü normale dönemiyor. Son bir yılda, hayatım boyunca ‘mutlu olabilmek’ adına biriktirdiğim ne varsa geçerliliğini yitirdi. Güldüğüm her an, birilerinin acısının üzerinde zıplıyormuşum gibi. Edip Cansever kulaklarımda sürekli; “Gülmek, bir halk gülüyorsa gülmektir” diyor. (Mendilimde Kan Sesleri)

Ama en azından, yaptığımız işleri normale döndürmek zorundayız…

Rus fotoğrafçı Andy Prokh, bir süre önce başladığı fotoğraf serisini yeni çalışmalarla genişletiyor. Andy’nin 3 başarılı modeli var bu projede: Küçük kızı ve iki kedisi. Modeller büyümeye devam ediyor, bu da, bir yıl önce başlayan projeyi daha da güçlendiriyor.

Bir fotoğrafçı için çalışılması en zor modeller olan kediler ve çocuklar, bu kez Andy’ye pek sorun çıkarmamış gibi görünüyor. Zira bu ilham verici seride her kare başlı başına bir hikaye. İlham verici dedim ama, tembel biri olarak yaptığım tek şey,bir hevesle, kucağımda kediyle çekilmiş çocukluk fotoğrafımı bulup “kediden daha küçükmüşüm resmen” demek oldu.

Fotoğrafların bazılarını aşağıda, Andy Prokh’un kişisel sitesini de bu linkte bulabilirsiniz.

Kaynak: mymodernmet.com