Kanaviçe tekniği farklı sanatçıların elinde yeniden hayat bulmaya devam ediyor. Birkaç hafta önce Ulla Stina Wikander’in sıradan eşyaları kanaviçe bir dokuyla kapladığı nefis çalışmalarına yer vermiştik. Ondan önce Francesca Colussi Cramer’ın eski fotoğraflar üzerine kanaviçe ve nakışla yaptığı müdahaleler, Severija Inčirauskaitė’nin hurdalara kanaviçe ile yaptığı dokunuşlar da radarımıza takılmıştı. En dikkat çeken çalışmalardan biri ise sokak sanatçısı Raquel Rodrigo’nun Madrid sokaklarına işlediği kanaviçe çiçekler idi. Şimdi de kanaviçeyi kendi özel tekniğiyle sokak sanatına uyarlayan Ana Martins var karşımızda.
Ana Martins, grafik tasarımı bilgisinin ışığında üretim yapıyor
Lizbon doğumlu sanatçı ve tasarımcı Ana Martins, namıdiğer aheneah, sokak sanatı çalışmaları için dijital ve analog teknikleri bir arada kullanıyor. 23 yaşındaki sanatçı, grafik tasarımındaki birikimini ve büyükannesinden öğrendiği nakış ve kanaviçe tekniklerini birleştirmiş. Kültürleri ve kuşakları birbirine bağlayan geleneksel bir tekniği, modern bir grafiğe dönüştürmeyi, bağlamının dışına çıkarmayı ve bağlamını yeniden inşa etmeyi hedeflemiş.
Martins’in vidalar üzerine tıpkı kanaviçe dikişinde olduğu gibi çapraz sardığı yün ipliklerle uyguladığı tekniği adeta onun imzası haline gelmiş. Sanatçı bu teknikte ustalaştıkça daha büyük boyutlu işler üretmiş. Portekiz sokaklarına yerleştirdiği “switch-over”, “no glass to hold me back” ve “semear” gibi çalışmalar yaklaşık 2×5 m boyutlarında. Bu çalışmalarda yaklaşık 700 metrelik ip ve 2300 civarında vida kullanmış. Çalışmaları son yıllarda WOOL, VU Lisbon ve ESTAU dahil birçok kentsel sanat festivalinde ve sergisinde yer almış. Sanatçı Portekiz’in farklı noktalarında atölye çalışmaları da düzenliyor.
